Hulp vragen maakt je kwetsbaar. Je loopt het risico dat mensen een mening over je gaan geven of zelfs over je gaan oordelen. Hulp vragen voelt ook kwetsbaar omdat we niet afhankelijk willen zijn. We willen dingen zelf doen en in controle zijn.
Durf jij makkelijk om hulp te vragen? Misschien doe je het regelmatig bij een collega of een vriend. Of je vraagt je buren om een kopje suiker als je het niet in huis hebt.
Maar stel je ook wel eens een hulpvraag die wat spannender is? Bijvoorbeeld aan je collega omdat je om feedback wilt vragen. Of durf je aan vrienden te vragen om hulp bij het huishouden als je het zelf even niet meer op orde krijgt?
De mensen waarmee ik werk hebben mij veel geleerd over de kunst van hulpvragen. Zij doen dit namelijk regelmatig. Ze hebben schulden, voelen zich alleen, hebben geen werk of hebben een fysieke beperking. De meesten hebben dan domweg geen andere optie. De risico’s als je geen hulp vraagt zijn veel groter dan het risico om gekwetst te worden.
Voor mij gelden die risico’s misschien minder want ik vind het nog steeds knap lastig om hulp te vragen. En dat vind ik toch gek want ik ken ook nog een andere kant.
Er gebeurt namelijk wat bijzonders als ik de vraag omdraai. Als ik mensen ga vragen of ze hulp willen BIEDEN dan krijg ik heel andere reacties. Dat zie ik bij onze Meedenksessies waar hulp bieden centraal staat en dat levert de mooiste resultaten op. Mensen gaan dan wél open staan, reageren positief en willen in actie komen.
Waarom hulp bieden blijkbaar makkelijker is? Misschien weet jij het, maar ik ben er nog niet over uit. Misschien geeft een goed gevoel om mensen te helpen en zetten we ons daarom graag in voor een ander. Het blijft in ieder geval voor mij een grote vraag: Als we weten dat de meeste mensen graag hulp willen bieden, waarom is hulp vragen dan nog steeds zo moeilijk?
Ik leer het graag van je.